Yes, ik heb het weer verkloot!

Transformatie & Change. De sportsector is in beweging. Wij, in de sport, willen transformeren, wij willen veranderen, wij zien kansen, wij willen met de wereld mee innoveren.  

Sinds kort is er een nieuwe groep die zich hier ook mee bezig mag houden, de Frontrunners in de sport. Jonge, ambitieuze en talentvolle honden. Allemaal bereid om prachtige plannen te ontwikkelen op nieuwe en belangrijke domeinen zoals Projects & Agile, Technologie & Data, Creatie & Content en dus ook Transformatie & Change. Maar waar beginnen we aan? Kunnen deze plannen slagen? Moeten we niet eerst het fundament van sportorganisaties beïnvloeden? En dan hebben we het over cultuur en leiderschap? Deze vragen kwamen prompt op bij de frontrunners na de presentatie van Huibert Brands.  

Huibert Brands in dienst bij NOC*NSF, maar bovenal voorvechter van diversiteit en aanjager van modern leiderschap. Huibert nam ons mee in de historie en het karakter van de sport. Wij als sport beschermen te allen tijde de autonomie van de sport. Dit nemen wij zelfs op in de statuten van onze sportorganisaties. Wij willen zelf beslissingen nemen en de sport zo organiseren met al haar wet en regelgevingen dat wij als sport daarover kunnen regeren. Dat hebben we altijd zo gedaan, maar dat willen we nu niet meer. Toch?  

Sinds 7 juli 2015 gaan wij voor een transitie in de sport. We willen sport nog belangrijker maken in de maatschappij. En dat op een manier die past binnen de huidige tijd. Dus onder andere ruimte voor innovatie, flexibiliteit, ondernemerschap en alle ontwikkelingen in de media. En dat kan, maar dan hebben we wel modern leiderschap nodig en een open cultuur. Leiders met charisma die visie hebben, die richting geven, die inspireren en een drive hebben om de sport verder te helpen. Lopen deze leiders rond in de sport? Of zijn we nog steeds afhankelijk van leiders die leunen op kennis en ervaring, die controle willen houden, die autoritair zijn, die positie belangrijk vinden, die alleen iets doen voor een ander als ze er iets voor terugkrijgen?  

Die laatste groep wordt steeds kleiner in de sport en die eerste groep gelukkig steeds groter. Maar waarom kan het niet harder? Zijn er wel genoeg mensen in de sport bezig om anderen beter te maken. Worden om en nabij 1.300 fte in de sport wel geholpen door HR-medewerkers? Dat laatste kan ik antwoord op geven. Dat is een grote vette NEE. Op 1.300 fte vinden we zes HR-managers. Inderdaad zes (!).  

De Frontrunners hebben nu al zin om de nieuwe leiders hierover te adviseren. Dan zullen ze in hun advies ook de cultuur meenemen. Een cultuur met op dit moment heel weinig ruimte voor falen. Wel vrijheid van handelen, maar weinig ruimte om te ondernemen, iets op te zetten, te proberen en dan te zeggen: “Ik had niet het gewenste resultaat, maar ik heb er wel enorm veel van geleerd”.  

De huidige cultuur verlamt medewerkers of dwingt ze om elke stap voor te leggen aan directie of leidinggevende. Een cultuur die er dus voor zorgt dat medewerkers klein blijven en zichzelf niet ontstijgen. De nieuwe leiders moeten ervoor gaan zorgen dat medewerkers de leiders voorbijvliegen de komende jaren. Daarom adviseren wij, de Frontrunners, aan jullie, de nieuwe leiders, om Failure Friday op te zetten. Eén keer per maand alle medewerkers de ruimte geven om te zeggen: “Yes, ik heb het weer verkloot!”