Wij maken gebruik van cookies om jouw websitebezoek zo gebruiksvriendelijk en persoonlijk mogelijk te maken. Met behulp van deze cookies zijn wij onder andere in staat om de site te kunnen analyseren, het gebruiksgemak te verbeteren en jou de meest relevante informatie te kunnen tonen.
Wij verzoeken je om kort de tijd te nemen voor een bewuste keuze. Lees hoe wij met privacyen cookiesomgaan.
Op donderdag 17 januari vond in het kantoor van NOC*NSF de Frontrunners-bijeenkomst ‘Falen in de sport’ plaats. Een avond waarin we met zo’n 40 werknemers uit de georganiseerde sport spraken over fouten, mislukkingen en teleurstellingen. Dit thema is natuurlijk niet toevallig gekozen. Elders op deze website kun je verschillende blogs over dit onderwerp lezen. Kort gezegd besteden we vanuit de Frontrunners zoveel aandacht aan ‘falen’ omdat we er van overtuigd zijn dat we in de sport te risicomijdend zijn. Dit staat vernieuwing – en daarmee de transitie in de sport – in de weg.
Fuck-ups van KNVB, ING en Topvolleyball Zwolle
Binnen de Nederland sportorganisaties (en misschien ook wel binnen het bedrijfsleven in het algemeen) is het bijna not done om publiekelijk over gemaakte fouten te spreken. Het delen van successen daarentegen.. daar zijn we erg goed in. Maar valt er niet veel méér lering te trekken uit fouten dan uit successen? Met dit in het achterhoofd waren we blij verrast dat we drie personen bereid vonden om tijdens de bijeenkomst een persoonlijke mislukking te bespreken. Deze dappere personen waren Cynthia de Jager (werkzaam vanuit haar eigen bedrijf voor ING) en Thijs van Noorden en Gerard van Vliet (Topvolleybal Zwolle). En ook onze ‘eigen’ Frontrunner Gerrit Rietveldpakte de handschoen op en deelde zijn verhaal rondom het project van het invoeren van een nieuwe manier van pupillenvoetbal vanuit de KNVB.
Frontrunner Gerrit Rietveld (KNVB) deelt de mislukkingen van zijn project.
Het gaat te ver om de drie verhalen hier samen te vatten (dan had je er maar bij moeten zijn..), laten we ons daarom beperken tot enkele centrale inzichten en lessen die uit de verhalen gedestilleerd konden worden:
Zoek verbinding. Met collega’s, teamgenoten, andere organisaties, leidinggevenden. Veel fouten worden gemaakt doordat mensen geneigd zijn te lang door te ploeteren in hun eentje. Er lijkt angst te heersen om op tijd hulp te zoeken. Pas als het echt niet meer gaat, geven we ons over. Achteraf blijkt dan dat er al hulptroepen stonden te popelen om assistentie te verlenen. Zet je ego opzij en wacht niet totdat het te laat is!
Accepteer onzekerheid. Hoe goed je plan ook is: 100% controle is een utopie. Een grote landelijke krant kan je project torpederen; de weersomstandigheden kunnen tegen zitten; teamgenoten blijken zich toch niet te kunnen vinden in een visie. Je weet nooit wát je onderweg gaat tegen komen, alleen dát je wat gaat tegen komen. Stel je hier op in, bouw ruimte in om te kunnen bijsturen en de kans op succes wordt exponentieel vergroot.
Te vaak willen we ons product of dienst in één keer perfect opleveren. Maar hierdoor loop je een enorm risico: wat als blijkt dat na maanden werk dat wat je hebt gemaakt helemaal niet aansluit bij wat jouw doelgroep zoekt? Gevolg: een enorme mislukking. Beter is het omin korte iteraties jouw product of dienst met de doelgroep te delen. Mocht je dan een keer de plank misslaan, dan kun dit eenvoudig herstellen en zijn de gevolgen minimaal. De scherpe lezer herkent hier natuurlijk de principes van agile werken in.
Maak falen bespreekbaar. Als we met z’n alleen maar doen alsof elk project succesvol verloopt, dan blijven we een cultuur in stand houden waar we niet beter van worden. Maar als je durft uit te spreken dat er zaken ook niet goed gaan, laat je zien dat dit heel gewoon is. Gezamenlijk kun je de oorzaken van de fout bespreken, hiervan leren en ervoor zorgen dat het niet nogmaals gebeurt. En dan gaan we echt stappen maken, zeker als anderen ook dit gedrag gaan vertonen!
Toon lef. Iets doen wat in jouw organisatie nog niet eerder is gedaan, vergt moed. Je steekt immers je nek uit en het is onzeker of jouw plannen echt goed gaan uitpakken (zie punt 2). Maar onze ervaring is dat het altijd gemakkelijk is achteraf excuses te vragen dan vooraf toestemming. Neem dus die sprong in het diepe en wees niet al te bang voor de consequenties.
Met betrekking tot het laatste punt was het zeer positief om te zien dat er tijdens de sessie ‘Falen in de sport’ drie mensen opstonden die – zonder iets voorbereid te hebben – voor alle aanwezigen ook een mislukking deelden. Voormalig olympisch zwemmen Dennis Rijnbeek (nu werkend voor de NTTB) deelde zijn emotionele verhaal over de Olympische Spelen in Sydney. Marco Groen (Basic2Basic) vertelde welke persoonlijke gevolgen negatieve groepsprocessen kunnen hebben. En Frontrunner Marthijn van der Wal (ook NTTB) nam zijn toehoorders mee in de totstandkoming van een uit de hand gelopen volleybalwedstrijd.
De bijeenkomst ‘Falen in de sport’ werd bezocht door een ruime vertegenwoordiging van Nederlandse sportorganisaties.
En nu?
Een inspirerende avond dus. Maar het gevaar is altijd dat het bij slechts een avond blijft. Daarom blijven we als Frontrunners dit thema agenderen. Allereerst door bij deze bekend te maken dat we op korte termijn een tweede ‘goed-fout’ avond gaan organiseren! Hou deze website in de gaten voor de details. En mocht je zelf een ‘fuck-up’ hebben én die met de Nederlandse sportwereld willen delen, stuur ons een bericht!
Verder roepen we op om zelf eens na te denken over dit thema. Hoe zit het eigenlijk binnen jouw organisatie? Worden mislukkingen überhaupt besproken? En zo ja, hoe reageert men dan? Zo niet, waaróm dan niet? Wat zegt dit over de werkcultuur? Met name leidinggevenden (managers en directeuren) hebben een belangrijke rol hierin. Zij zijn immers de belangrijkste cultuurdragers en goed (of fout..) voorbeeld doet goed volgen.
Contactpersoon
Anders Dielessen
Manager Innovatie en Digitale Strategie
KNLTB
