Het afgelopen jaar hebben wij als Frontrunners in verschillende contexten stilgestaan bij falen, fouten maken, innoveren en experimenteren. Hierbij denk ik al snel even terug aan de bijeenkomst ‘Falen in de sport’, het gesprek over ‘faalkunde’ met 6 bondsdirecteuren én de videoserie waarin wij als Frontrunners onze visie geven op ‘falen in de sport’. In deel 1 van de videoserie geef ik aan dat als je nieuwe dingen probeert, dit een bepaalde gedragsverandering met zich meebrengt. Een belangrijk vertrekpunt hierbij is dat je realiseert en accepteert dat niet alles gaat zoals je zou willen. Er gaan onvermijdelijk zaken mis. Dat betekent niet per definitie dat je aan het falen bent of dat je een fout maakt, zolang er aandacht is voor het leerproces.
Met bovenstaand uitgangspunt organiseerden we als Frontrunners op donderdag 13 juni voor medewerkers in de sport de sessie ‘Als dat maar fout gaat’. We trapten af met 2 interessante en leerzame fuck-ups van Robert Jan Schumacher, directeur KNLTB, en Bas Ruyssenaars, eigenaar YOU.FO. Daarna werden we door Paul Iske, Chief Failure Officer van het Instituut voor Briljante Mislukkingen (IvBM), meegenomen in de wereld van mislukkingen.
Paul stelt dat de complexiteit in onze wereld toeneemt. Als we willen omgaan met complexiteit, betekent dit omgaan met anderen, met verandering en met onzekerheid. Oftewel, we moeten leren omgaan met de realiteit. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Over het algemeen staan we namelijk niet te springen om iets nieuws te doen. Welke van onderstaande redenen hoor je wel eens op kantoor of in je privé-omgeving? Wees eens eerlijk, op welke reden heb je jezelf wel eens betrapt?
Deze redenen komen ergens uit voort. Namelijk de onzekerheid die iets nieuws proberen met zich meebrengt en de angst om te falen. Paul geeft aan dat zij vanuit het IvBM inzetten op twee soorten van angstreductie:
Het IvBM vindt dan ook dat iedereen het recht zou moeten hebben om briljant te mislukken en daarvan te leren.
Dit betekent natuurlijk niet dat we met z’n allen massaal moeten streven naar mislukken en blij zijn met alles wat anders loopt dan gepland. Geblinddoekt de snelweg oversteken en dan accepteren dat het helemaal mis gaat, dat raden we natuurlijk sterk af. Het gaat om Briljante Mislukkingen, waarbij mensen iets proberen wat de moeite waard is (meerwaarde creëren!) en dat met veel inzet doen. Ze schatten de risico’s in, wegen deze ze af en maken gebruik van ideeën en kennis van anderen. En daarbij geeft de realisatie een andere uitkomst dan gepland en daarmee een leereffect.
Het IvBM heeft 16 archetypes ontwikkeld die je helpen bij het identificeren en leren van mislukkingen. Archetypen zijn ‘universele lessen’, patronen of leermomenten die een specifieke ervaring overstijgen en op veel (werk-)situaties van toepassing zijn. Hieronder worden enkele archetypes toegelicht die ik kenmerkend vind binnen de sport.
Om een verandering te laten slagen is de instemming en/of medewerking van alle relevante partijen nodig. Ontbreekt er een partij bij de voorbereiding of implementatie, dan is de kans groot dat deze vanwege gebrek aan betrokkenheid niet overtuigd is van het nut of belang. Ook kan het gevoel buitengesloten zijn leiden tot gebrek aan medewerking.
Het is zeer menselijk om iets waar we aan begonnen zijn af te willen maken. We hebben niet voor niets een doel gesteld. Soms zijn er perverse prikkels die stoppen niet belonen, bijvoorbeeld het opmaken van een budget. Uitspraken als ‘Opgeven komt niet in mijn woordenboek voor!’, ‘Je kunt het wel!’ en ‘Afspraak is afspraak!’ geven de menselijke dimensie aan van het niet-kunnen-of-willen-stoppen syndroom.
In ons leven komen we vaak dezelfde situaties tegen. Om daar efficiënt mee om te gaan ontwikkelen we routines, gewoontes en best practices. Zowel individueel als georganiseerd leren we vaardigheden en deze nestelen zich in ons brein of in de vorm van geschreven en ongeschreven protocollen in de organisatie of samenleving.
Om tot (gepland) succes te komen, is het belangrijk dat de benodigde middelen beschikbaar zijn. Het kan hier om geld gaan, de juiste instrumenten, kennis, tijd, medewerkers, partners, klanten, infrastructuur, enz. Degene die deze middelen ter beschikking stelt, moet voldoende commitment geven aan de uitvoerder van de activiteiten.
Vooruitgang gaat meestal niet via een rechte lijn. Daarom moeten we proberen, experimenteren en leren om de beste aanpak of de juiste route te vinden. We beschikken ook niet altijd over alle informatie of de situatie is complex, waardoor niet alle relevante zaken en onderlinge verbanden bekend kunnen zijn en slechts door ‘trial & error’ gevonden kunnen worden.
Ik daag je uit om tijdens het volgende overleg met je team / collega’s deze archetypes te bespreken en te kijken welke bij jullie van toepassing is! Welke acties kunnen jullie vandaag ondernemen om het risico op mislukken te voorkomen?
Ontvang de nieuwsbrief over de transitie in de sport.
