Wanneer we praten over de transitie in de sport, hebben we het vaak over ‘het vergroten van de olievlek’. Maar wat bedoelen we daar precies mee? En wat doen we dan echt om die olievlek te vergroten? Onder leiding van Kiki Bakker zijn we op zoek gegaan naar antwoorden op deze vragen. Kiki is expert in het mobiliseren van je achterban, het meenemen van mensen. Ze heeft hier jarenlange ervaring in opgebouwd, onder andere bij de VVD. En wat zijn we blij dat we haar als Frontrunners hebben uitgenodigd. Want niet alleen kon ze ons voorzien van nodige kennis, ze hield ons vooral ook een spiegel voor.
We begonnen de sessie met nadenken over de inhoud. Waarom werken we aan ‘de transitie’? We spreken vaak met grote woorden, maar wat betekent die transitie nou echt? Hoe maak je het concreet? Kiki dwong ons om hier goed over na te denken. Van grote plannen, ambities en dromen terug redeneren naar ons gedrag van vandaag: wat kun je doen als je over 10 minuten deze ruimte uitloopt? En nee, een plan maken is niet hetzelfde als iets dóen. Een confronterende boodschap, die best wel moeilijk bleek. Want ook wij Frontrunners zijn heel goed in het bedenken van nieuwe dingen en het maken van plannen. Maar uitvoeren…? Daar kunnen we nog beter in worden. Met verschillende tips en trucs, of zoals het zelf noemt ‘goeroe tips’, hielp Kiki ons op weg. Een paar van die tips delen we graag. Wie weet helpen ze jou ook wanneer je je eigen woorden wilt omzetten in daden:
Tijd voor de volgende stap: het mobiliseren van ambassadeurs. Een grote verandering teweeg brengen lukt ons vaak niet alleen. We hebben mensen om ons heen nodig die zich aansluiten bij de beweging, die hetzelfde willen bereiken. Maar waar vind je die? Een heel verassend inzicht wat bij mij is blijven hangen, ging over de types die iedereen in zijn eigen organisatie wel kent: de voorlopers, de mensen die prat gaan op verandering, zij altijd nieuwe kansen zien. En de grumpy old men, mensen die al lang betrokken zijn bij de organisatie en vaak argwanend kijken naar nieuwe ontwikkelingen. Juist die laatste groep is vaak enorm betrokken. Als je die mee hebt, dan kan je vaart maken. Het vergt soms wat meer investering, maar levert daarna ook meer op.
Hierboven zie je de pyramide van betrokkenheid. Mensen aan de onderkant van de pyramide zullen niet snel een bijdrage leveren of ambassadeur worden van je project of beweging. Maar de mensen die al een paar treetjes hoger in de pyramide zitten: die kun je mee krijgen. Daarbij is het cruciaal om er voor te zorgen dat dat je mensen in staat stelt om het zélf te doen.
Ook hebben we gesproken over creative destruction, het maken van ruimte om de bestaande structuur op te blazen. Een plek waar je kan proberen en experimenteren. Frontrunners zijn een mooi voorbeeld: ambitieuze professionals uit de sport die geloven in de transitie en die de ruimte krijgen om buiten hun dagelijks werk zich met dit onderwerp bezig te houden. Vervolgens is dat niet vrijblijvend, het is van belang dat je echt commitment geeft. Je gedrag verandert wanneer je de ruimte uitloopt, niet op het moment dat je met elkaar een afspraak maakt. En dit brengt ons terug bij het eerste deel van deze blog. Want échte commitment ontstaat via inhoud. Mensen die ’t hardst vooroplopen committeren zich aan verandering, the grumpy old men commiteren zich aan de inhoud of organisatie. En juist die laatste groep heb je nodig!
Om vervolgens, samen met je ambassadeurs, tot echte veranderingen te komen is het belangrijk om de juiste tactiek te gebruiken. Downgraden, in de marge beginnen, kleine stapjes zetten. Als het dan misgaat, beschadig je niets of niemand. Daarna kan pas meer radicale verandering plaatsvinden, in het hart van de organisatie. En wil je dit bereiken, dan zal je je boodschap vaak moeten herhalen. Pas na 5 tot 7 keer blijft het bij mensen hangen. En liefst dramatiseer je een beetje: wanneer men noodzaak voelt, groeit de bereidheid tot verandering…
Ontvang de nieuwsbrief over de transitie in de sport.
