Mijn jaar als Frontrunner: Anders Dielessen

In deze serie vertellen de 10 ‘first generation’ Frontrunners over hun jaar als Frontrunner. Wat ging er goed? Wat kon er beter? Hoe hebben de Frontrunners zichzelf ontwikkeld? En hoe kijken ze naar hun eigen organisatie en de georganiseerde sport in Nederland in algemene zin?

Hoe beschrijf je in een artikel van een paar honderd woorden alles wat je in één jaar meemaakt in een groep met 9 collega’s van sportbonden die gezamenlijk de sport in Nederland willen veranderen, vernieuwen en verbeteren? Het antwoord is – zo heb ik tijdens het schrijven van dit stuk ondervonden – dat dit niet te doen is. Mijn jaar als Frontrunner heeft op zoveel dimensies goede dingen betekend, dat ik keuzes moet maken over waar ik aandacht aan besteed en dus zal ik me richten op de zaken waar ik het méést trots op ben.

Vanaf het eerste moment dat ik hoorde van het Frontrunners-programma en mezelf hiervoor aanmeldde zag ik de meerwaarde van dit initiatief. In mijn ogen klopt het gewoon om organisatie overstijgend een groep ambitieuze en slimme mensen bij elkaar te zetten om te kijken hoe we als georganiseerde sport stappen kunnen maken. Tegelijkertijd realiseer ik me ook dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Als ‘merk’ begonnen we als Frontrunners echt op nul. Trots ben ik dan ook op het feit dat we dit initiatief en onze bijbehorende ambities in één jaar tijd bij veel mensen op de kaart hebben kunnen krijgen. Door deze website, door de gesprekken die we op veel plekken hebben gevoerd, door de sessies die we hebben georganiseerd. Mijn overtuiging is dan ook dat volgende generatie Frontrunners kan daardoor sneller de inhoud in en voortborduren op het fundament dat onze groep heeft gelegd.

Dit brengt mij op mijn volgende punt: “snelheid”. De wens op ‘sneller’ te gaan wordt tegenwoordig gezien als een doel dat door iedereen moet worden nagestreefd. Ook in de sport: “de transitie moet worden versneld”, “we moeten onze producten en diensten sneller aanpassen”, “we worden ingehaald door de buitenwereld, daarom moeten we versnellen”. Velen die dit lezen zullen woorden van gelijke strekking vaak horen of zélf uitspreken. En natuurlijk zijn deze woorden ook waar. Maar in hoeverre zijn ze realistisch?

Ook wij als Frontrunners wilden – zeker in het begin – snel, sneller, snelst. We pakten alles aan wat voorbij kwam. Maar ook kwamen we er vrij vlot achter dat zaken zich niet zo snel laten veranderen, met als gevolg dat we ons dan maar weer gingen richten op het volgende dat voorbij kwam. Trots ben ik op het feit dat we ons gedurende het jaar hebben gerealiseerd dat kleine veranderingen óók veranderingen zijn. En dat er ook waarde zit het starten van een klein vuurtje, dat de komende jaren moet uitgroeien tot een volwaardige bosbrand. Zo zijn we bij mijn eigen organisatie (KNLTB) voorzichtig begonnen met principes uit het agile werken. Nog niet in de mate die ik zelf voor ogen heb, maar de eerste stap is gezet en de eerste successen zijn behaald. Nu wordt het tijd om te kijken hoe we nog meer kunnen gaan doen op dit gebied.

Trots ben ik ook op de manier waarop we het thema ‘Faalkunde’ hebben beetgenomen en niet meer losgelaten. Op deze website vind je heel veel artikelen over dit onderwerp, dus ik zal niet in herhaling vallen. Maar we hebben weinig kanalen niet benut om dit thema op de agenda te zetten. Naast de artikelen maakten we video’s, organiseerden we evenementen en spraken we één op één met directeuren van diverse bonden. Ik ben er van overtuigd dat we hiermee de zaadjes hebben geplant die gaan leiden tot een cultuurverandering waarvan we later kunnen oogsten.

Ik eindig dit artikel wat persoonlijker: met een overzicht van 9 uitspraken die ik gedurende mijn Frontrunnersjaar heb gehoord of gelezen. Deze quotes probeer ik er regelmatig weer even bij te pakken en bijna altijd zitten er één meerdere tussen die me helpen bij een bepaald project of vraagstuk dat op dat moment actueel is. Misschien heb jij er ook wat aan:

• “Focus op het proces en niet op het resultaat.”
• “Een fout is slechts een feit met een negatief oordeel.”
• “Zie jezelf als een levenslange stagiaire.”
• “Laat mensen verlangen naar een blauwe zee, in plaats van een boot te bouwen.”
• “Niemand heeft verlangen naar een nieuw systeem of structuur.”
• “Als je buikpijn veroorzaakt, dán ben je aan het veranderen.”
• “We have a strategy, it’s called ‘doing things’!”
• “Dream in years, plan in months, ship in days.”
•  “Mensen moeten 5 tot 7 keer iets horen voordat iets blijft hangen.”

In bovenstaande uitspraken zit veel wijsheid. Zaak aan mij nu om als ex-Frontrunner naar deze wijsheid te blijven handelen door mijzelf continu te blijven uitdagen, door mijn collega’s bij de KNLTB continu te blijven prikkelen en door verbanden en samenwerkingen te zoeken over de sportbonden heen. Want alleen door blijvende inspanning volbrengen we de transitie. Of, zoals mijn tiende en laatste quote zo mooi zegt: “Cultuur verander je niet door een poster op te hangen, maar door wat er tússen mensen gebeurt.”