Het is 4 juli 1998 en de 89e minuut van de WK-kwartfinale tussen Nederland en Argentinië. Frank de Boer ziet Dennis Bergkamp vertrekken en besluit een strakke lange pass te geven. Bergkamp ‘weet’ dat de bal op maat wordt gegeven ondanks de grote afstand en loopt door. Wat volgt is een prachtige aanname van Bergkamp en uiteindelijk een doelpunt, 2-1! Nederland wint en gaat door naar de halve finale waar het uiteindelijk na penalty’s verliest van Brazilië. Het is een moment dat veel Nederlanders voor altijd bijblijft. Het geeft mij in ieder geval nog steeds kippenvel. De strakke pass van Frank de Boer, het uitbundige commentaar van Jack van Gelder en vooral ook die aanname van Bergkamp.
Dit prachtige moment bevat voor mij op twee manieren een aanname: een letterlijke en een figuurlijke aanname. De letterlijke aanname is natuurlijk het moment waarop Bergkamp de bal controleert, direct zijn tegenstander uitspeelt en de bal gelijk goed legt om te kunnen scoren. De figuurlijke aanname die Bergkamp doet is dat de Boer het moment zal herkennen waarop Bergkamp gaat lopen en hij gaat er ook nog eens vanuit dat de Boer erin zal slagen de bal over ruim 50 meter voor hem klaar te leggen. Waar baseert Bergkamp deze figuurlijke aanname eigenlijk op? Is het een gok van hem omdat het de 89e minuut is en Nederland de wedstrijd nog naar zich toe wil trekken of is het een kwestie van ‘onderzoek en data’? Hij traint zo vaak met de Boer dat hij weet dat de lange pass een specialiteit van Frank de Boer is en misschien hebben ze er al vaak op geoefend. Dit is een voorbeeld van een van de vele momenten waarop er in de sport aannames worden gedaan. In dit geval met een heerlijk resultaat.
Maar het gaat niet altijd goed. In het doen van aannames schuilt een gevaar. We merken dit ook regelmatig op de werkvloer in de sportbranche. Neem als voorbeeld ‘de sporter’. Sportbonden en overkoepelende sportorganisaties deden de lange tijd de aanname dat zij wil weten wat de sporter wil. Input was niet nodig. Het gaat toch goed zoals het al twintig jaar goed gaat? En dat is nu precies de aanname waar het fout is gegaan. De maatschappij verandert en daarmee ook de behoeften van de sporter. We kunnen er niet zomaar vanuit gaan dat we weten wat de sporter wil. Het resultaat: een terugloop van ledenaantallen bij meerdere sportbonden.
Zet tien collega’s in een kamer en stel gewoon letterlijk de vraag: wat zorgt ervoor dat jij blijft sporten ongeacht jouw leeftijd? Ik durf te garanderen dat er minstens zes verschillende antwoorden worden gegeven. Er zijn zoveel verschillende aspecten om rekening mee te houden en die kennen we lang niet allemaal. En als we ze al kennen kan het zomaar zijn dat ze binnen afzienbare tijd veranderen.
Gelukkig is er sinds kort een omslag te zien. Sportorganisaties zien in dat er iets moet veranderen, dat de sporter centraal moet staan en dat aan die sporter de vragen moeten worden gesteld: wat verwacht je van ons en hoe zorgen wij er voor dat jij met plezier blijft of gaat sporten? Het zijn twee hele simpele vragen maar de informatie die je krijgt is zo belangrijk en waardevol. Het is een eerste stap in het onderbouwd werken. Maar wat is onderbouwd werken dan? Is dat gewoon maar onderzoek doen en die ene vraag stellen? Nee…in mijn optiek is het een verzameling van zoveel aspecten waarin onderzoek een vertakking is. Het is een kwestie van onder andere weten wat er speelt in de (sport)wereld, welke ontwikkelingen er gaande zijn, vragen wat de sporter denkt, open staan voor nieuwe ideeën die je ophaalt buiten je eigen comfortzone of die van jouw organisatie maar vooral ook evalueren en feedback geven en krijgen. Er is zoveel informatie te verkrijgen als je maar zoekt en ernaar vraagt. Together we achieve more (TEAM) klinkt als een open deur maar het is zowel pakkend als waar!
Moeten we dan geen aannames meer doen? Zeker wel, dat is ook een onderdeel van het leven en van een werkomgeving. Maar kies de juiste momenten en toets de aannames regelmatig. Zorg ervoor dat je een aanname kunt onderbouwen. Had Bergkamp de aanname niet gemaakt, dan had hij zijn loopactie niet ingezet, was de bal in niemandsland gekomen en had hij niet de bevrijdende 2-1 gescoord. Resultaat: een verlenging en wie weet wat er dan was gebeurd? Dus het kan zeker werken.
Het mooie is dat wij als Frontrunners doorhadden dat we - als we willen bijdragen aan de transitie in de sport - iets met het thema ‘aannames maken’ moesten doen. Maar wat gebeurde er? Al snel maakten we zelf allerlei aannames op cruciale momenten wat ons later deed realiseren dat ook wij het anders moesten aanpakken. Daar kwam het uiteindelijke thema ‘onderbouwd werken’ uit voort wat we nu verder aan het onderzoeken en uitwerken zijn. Een van de ontwikkelingen is een ledenpanel dat we aan het oprichten zijn en binnenkort willen lanceren. Daar willen we ook sportbonden bij betrekken om zoveel mogelijk input te krijgen vanuit alle sporten. Vanuit die input kunnen wij aan de slag gaan met de ontwikkeling van een tool voor alle sportbonden. Want, ja daar komt 'ie weer, Together wE Achieve More!
De Frontrunners van NLsport geven zelf invulling aan hun opdracht om de transitie in de sport aan te jagen. De tweede generatie Frontrunners heeft ervoor gekozen te focussen op drie thema's: Effectief werken, Onderbouwd werken en Toekomstgericht werken. Aan de hand van deze drie thema's willen zij werknemers binnen de sport handvatten bieden en aanbevelingen doen die een gedragsverandering kunnen stimuleren. Meer weten? Lees hier verder.
Ontvang de nieuwsbrief over de transitie in de sport.
